( تقدیم به بهترین و مهربان ترین پدر دنیا که چهار سال از غروب غم انگیزش می گذرد

حرفهای ما هنوز ناتمام...

تا نگاه می کنی:

                 وقت رفتن است

بازهم همان حکایت همیشگی  !

پیش از آنکه با خبر شوی

لحظه ی عزیمت تو ناگزیر می شود

 آه  ای دریغ و حسرت همیشگی ...

ناگهان  
           چقدر زود
                         دیر می شود!

پدر مهربانم

وقتی تو نیستی

     نه هست های ما

 چونان که بایدند ...

    نه باید ها ...

             هر روز بی تو

                          روز مباداست !